Μια όμορφη νεαρή γυναίκα βρίσκεται σε μια λιμουζίνα. Η λιμουζίνα σταματάει στην έρημη οδό Mulholland και ο οδηγός απειλεί την κοπέλα με όπλο. Εκείνη την ώρα ένα όχημα εκτός πορείας πέφτει επάνω στη λιμουζίνα. Η κοπέλα γλιτώνει τη ζωή της, αλλά χάνει εντελώς τη μνήμη της. Χαμένη στο Λος Αντζελες, μπαίνει κρυφά σε ένα σπίτι. Εκεί θα έρθει για να μείνει η Betty, μια νεαρή ηθοποιός η οποία έρχεται να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο Hollywood.

Οι δύο γυναίκες θα συναντηθούν και η Betty θα προσπαθήσει να βοηθήσει τη Rita (όπως αυθαίρετα "βαφτίζεται" η αγνώστου ταυτότητας γυναίκα) να βρει ποια είναι. Σε αυτό θα τη βοηθήσουν κάποιες «εκλάμψεις» ονομάτων και λέξεων που φωτίζουν αμυδρά το μυαλό της σε ανύποπτο χρόνο. Στην ιστορία μπλέκονται ένας ιδεολόγος σκηνοθέτης του Hollywood, ένα πτώμα, ένας πληρωμένος δολοφόνος και πολλοί άλλοι....

Αν νομίζετε ότι τα παραπάνω σας δίνουν μια εικόνα για το τι συμβαίνει στο Mulholland Drive είστε γελασμένοι. Εάν προσπαθήσετε να δείτε την ταινία χρησιμοποιώντας τη λογική τότε δεν θα βγάλετε άκρη. Αλλωστε η εντύπωσή μας είναι ότι ούτε ο Lynch είχε κάποια ιστορία όταν τη γύριζε. Η ταινία βραβεύτηκε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών με το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας και πρόσφατα κατέκτησε τέσσερις από τις "δυνατές" υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες, έχοντας ήδη γνωρίσει ευρεία αποδοχή από τους κριτικούς σε Ευρώπη και Αμερική.

Πρακτικά πρόκειται για μια ταινία που κινείται στον ονειρικό κόσμο, με συνειρμούς, αναδρομές, και σκηνές που ποτέ δεν μαθαίνουμε πως συνδέονται με την υπόλοιπη ταινία. Όπως ακριβώς στα όνειρα. Στην υπόθεση υπάρχει έντονος ερωτισμός και μια υποβλητική ατμόσφαιρα που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην μουσική επένδυση του Bandallamenti. Παρά τις δυσκολίες στην ιστορία, η ταινία καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον και θυμίζει ένα παζλ που προσπαθούμε επίμονα να ταιριάξουμε τα κομμάτια. Μόνο που εδώ κανένας δεν μας εγγυάται ότι είναι όλα τα κομμάτια στο κουτί.