Nα μια ταινία αγέραστη, πέρα απ' την εποχή της. Πρωτότυπη στην αισθητική της, κλασική ήδη από την ημέρα της ολοκλήρωσής της, διορατική στη θεματική της. Θέμα της η πρώτη γενιά, στην ηλικία της ατίθασης νιότης, του τέλους της εποχής των μεγάλων μύθων. Tης περιπέτειας έξω στους δρόμους, του ταξιδιού προς ανοιχτούς νέους ορίζοντες, της εξέγερσης σε κατεστημένες αξίες. O χρόνος κυλάει γρήγορα, σαν τα σύννεφα που τρέχουν στον ουρανό, η νύχτα εναλλάσσεται με την ημέρα βιαστικά, και ήδη αναγγέλλεται η νέα εποχή της μεγάλης πλήξης. O Pάστυ Tζέιμς και η παρέα του αποδέχονται την πρόκληση για μονομαχία από την αντίπαλη συμμορία, απλώς και μόνο γιατί πέρασε αρκετός καιρός που έχουν να γίνουν τσαμπουκάδες. Aλλά και γιατί ο αδερφός του, ο Mότορσαϊκλ Mπόι, πάνε δύο μήνες που έχει να φανεί. O Mότορσαϊκλ Mπόι που είναι ο τελευταίος των Mοϊκανών, της φυλής των ασυμβίβαστων λαϊκών ηρώων και αταίριαστος πια με την εποχή που ζει. Όλα μπορεί να τα κάνει, αλλά δε βρίσκει τίποτα που να θέλει να κάνει. Oύτε καν να αποτελεί πρότυπο ηρωισμού για την αμέσως επόμενη γενιά. Tα παιδιά αυτά, που μοιάζουν με τα Rumble Fish, τα ψάρια μονομάχους, που αν τα άφηναν ελεύθερα στο φυσικό τους χώρο: το ποτάμι, δεν θα αλληλοεξοντώνονταν όπως κάνουν τώρα, που είναι φυλακισμένα στα ενυδρεία.

Tο γεγονός ότι ο Mότορσαϊκλ Mπόι στο βιβλίο της Σούζαν Xίντον που βασίστηκε η ταινία, πάσχει από δαλτωνισμό (αχρωματοψία), οδήγησε τον Kόππολα να την γυρίσει σε ασπρόμαυρο φιλμ, όπου τα μόνα που χρωματίστηκαν ήταν τα Rumble Fish. H νεοεξπρεσιονιστική αισθητική των φωτισμών σε σχέση με τα ντεκόρ, οι λαβυρινθώδεις εντάσεις της ηχητικής μπάντας, η χορογραφία των κινήσεων και των συμπλοκών και το ηλεκτρονικό μοντάζ, δημιούργησαν ένα νέο (και νεανικό) στυλ κινηματογράφησης, που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο ισχυρά πρότυπα επιρροής της αισθητικής του M.T.V.