Δύσκολο να πυροβολήσεις απέναντι, όταν ξέρεις ότι εκεί μπορεί να βρίσκεται ο αδελφός σου...

Η «ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ» είναι φόρος τιμής στα σπαταλημένα νιάτα & στις δύο πλευρές του λόφου, κατάθεση μνήμης και σεβασμού για τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα ενός ολέθριου πολέμου που δεν ανέδειξε νικητή γιατί ηττήθηκε όλη η Ελλάδα.

1949 3η χρονιά του Εμφυλίου Πολέμου. Στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας μέρα και νύχτα, το αίμα κυλάει ποτάμι. Δύο αδέρφια, ο Ανέστης 17 χρονών και ο Βλάσης 14, βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο πατέρας τους νεκρός, η μάνα τους σε στρατόπεδο αμάχων. Τσοπανόπουλα που γνωρίζουν καλά τα περάσματα, χρησιμοποιούνται ως οδηγοί, ο ένας από τον Εθνικό Στρατό και ο άλλος από τον Δημοκρατικό. Μοιραία βρίσκονται με όπλο στο χέρι σε ομάδες που πολεμούν απέναντι.

Ζουν τη φωτιά του πολέμου, τις μάχες, τα πρόχειρα νοσοκομεία, την παράλογη καθημερινότητα του θανάτου. Καταφέρνουν να συναντηθούν κρυφά 3 φορές. Την τελευταία, ενώ οι βόμβες Ναπάλμ καίνε ανθρώπους και δάση, ο μεγάλος προσπαθεί να πάρει τον μικρό αδερφό μαζί του. Ο Βλάσης όμως έχει γίνει πια πολυβολητής και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Γράμμου.