ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΜΕΧΡΙ 13 ΕΤΩΝ
- Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και ήχου.
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, σεναρίου και μουσικής. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (John Lone) σε δράμα.
- Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας, κοστουμιών και μακιγιάζ. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Peter O’Toole), μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικών, ήχου και ειδικών εφέ.
- Βραβείο ξένης ταινίας στα Cesar.
- Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερος αντρικός ρόλος (Peter O’Toole), σενάριο, παραγωγή, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά και κοστούμια στα David di Donatello. Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Vivian Wu).
- Ειδικό βραβείο επιτροπής στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
«Ο τελευταίος αυτοκράτορας» το 1988 κέρδισε 9 Όσκαρ και έγινε μία από τις πιο πολυβραβευμένες ταινίες του θεσμού. Συνολικά απέσπασε 40 ακόμα κινηματογραφικά βραβεία -μεταξύ των οποίων- BAFTA, Χρυσές Σφαίρες, Σεζάρ και Βραβεία Ενώσεων Κριτικών.
Πεκίνο 1908. Ενα αγόρι τριών ετών αφαρπάζεται από τη μητέρα του και μεταφέρεται μέσα στη νύχτα στην Απαγορευμένη Πόλη, στην καρδιά της Αρχαίας Κίνας. Το όνομα του είναι Που Γι. Μερικές μέρες αργότερα, αναλαμβάνει τον θρόνο. Το 1912 η Κίνα γίνεται δημοκρατία και τα 3000 χιλιάδες χρόνια της μοναρχίας φτάνουν στο τέλος του. Το 1924 τον εξορίζουν και από τότε ξεκινά να αναζητά τη χαμένη του ταυτότητα.
Μέσα από τις συμπληγάδες της Ιστορίας, την εξορία, τη φυλακή, τη φαντασίωση και τη σκληρή πραγματικότητα ο Που Γι καταλήγει στο τέλος της ζωής του κηπουρός πιο ελεύθερος από ποτέ, ίσως η μοναδική φορά που εκπλήρωσε το ρόλο που κλήθηκε να παίξει ως Αυτοκράτορας. Εγινε παράδειγμα για τους συνανθρώπους του μόνο ως πολίτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Πέθανε το 1967.
Αριστουργηματική ταινία στην οποία, μέσα από την αυτοβιογραφία του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι με μια σειρά από φλας-μπακ παρουσιάζει την ταραχώδη ιστορία της Κίνας από τις αρχές 20ού αιώνα ώς τη δεκαετία του ’80.
